W związku z nadal utrzymującą się ogromną popularnością diety bezglutenowej i krytyką zbóż powszechnie stosowanych obecnie w produkcji żywności, popularność zyskują ziarna dotychczas zapomniane i prawie nie używane. Uważane są one za naturalne i dużo zdrowsze, ponieważ nie były modyfikowane i poprawiane na potrzeby człowieka. Należy do nich m.in. kamut.

Kamut (Triticum turanicum) to dawna, antyczna odmiana pszenicy durum. Kamut uprawiano w starożytnej Mezopotamii i Egipcie. Tak jak orkisz, samopsza czy płaskurka, kamut dobrze nadaje się do uprawy ekologicznej, choć raczej nie w polskim klimacie.

Wyglądem przypomina ryż basmati, a to przez swoją brązową osłonkę ziarna. Zboże to cenione jest za słodki, lekko orzechowy smak.

Kamut ma około 30% więcej białka niż pszenica, jest bogaty w:

• selen o działaniu antyoksydacyjnym,
• cynk dla ogólnej odporności organizmu,
• kwasy tłuszczowe, dlatego jest uważany za zboże wysokoenergetyczne
• magnez dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i odpornościowego,
• a z witamin: kwas foliowy oraz niacynę i inne witaminy z grupy B.

Kamut jest doceniany przez alergików, ponieważ w znacznie mniejszym stopniu niż powszechnie uprawiana pszenica odmian przemysłowych przyczynia się do powstawania reakcji alergicznych. Dzieje się tak najprawdopodobniej dlatego, że organizm człowieka jest lepiej przystosowany do przyswojenia białek obecnych w tych starych odmianach zbóż.

Ale uwaga, zboże to zawiera gluten, więc nie jest polecany osobom z celiakią.

Jak gotować kamut?

1 szklankę opłukanych ziaren moczyć przez noc, gotować w 3 szklankach wody ze szczyptą soli przez 40-45 minut aż zmiękną